Een gedicht over tijdloosheid, liefs Krage
je was hier eerder
ik heb het geroken
mandarijn schillen op het aanrecht
en een vleugje Azahar bloesem
je hield de deksel voor mij open
als we hier in kruipen,
keren we dan ooit terug?
je had het nooit iemand vertelt
dat als iets open, het nog moeilijk te dichten is
er waren gordijnen waar je onder kampeerde
er waren avonden dat niets leek terug te keren
‘ik ben mijn zaklamp vergeten’
zei ik zoekend in mijn borst
je antwoordde dat ons licht nooit zoek raakte
en je laatste stukje been glipte de ruimte in
POETRY 